Durgunluğa verdim dilimi susmadı
Güneş gördü gül açtı gönlümde
Gül dikenlerini attım önüne
Duygularımın artık sus dedim
Serseriliğe verdi gönlüm susmadı
Gözlerime yaşları çağırdım gece gibi
Gece ayı gösterdim yakar seni cız dedim
Bana inat gülümserken gönlüme sus dedim
Ayın gamzelerinde gülücükler doldu
Güzellik karşısında dilim susmadı
Sevdayı yaktım aşk odlarında kor gibi
Gönlümü kör kuyular dibine bıraktım
Yerin dibindesin sus dedim artık
Yer dibinden gelincikler toplamış geldi
Dizelerime yazdı seni gene de susmadı
Sakladım bakışlarımı ak papatyadan, gülden
Acılar alıp doldurdum her dertli gönülden
Çaresiz kaldım ne gelir ey güzelim elimden
Seni düşüreyim de sussun dedim şiirimden
Şiire mısralar döşedi de , siteminden
Susturup kurtulamadım şu gönlümden
İ.TÜRKMEN
